بررسی تاثیر ابعاد امنیت در القای حس مکان در طرح پایدار معماری

تاثیرات عصر ارتباطات و صنعتی شدن جوامع بر فضاهای معماری کاملا مشهود است و هر روز فرم ها و طرح های متفاوتی را در طراحی فضاهای داخلی و خارجی معماری شاهد هستیم. توجه به مبحث پایداری در معماری معاصر رشد روزافزونی داشته است. این در حالی است که پایداری زمانی به معنای تام خویش در کالبد معماری خود را بروز می دهد که همه اصول آن به صورت یکسان مورد توجه قرار بگیرد. از آنجایی که هیچ بنایی را نمی توان بصورت مطلق و صد درصد پایدار دانست، باید فضاهایی خلق شوند که به صورت نسبی به این اصول نزدیک بوده موجبات حضور، ارامش و امنیت کاربر را فراهم آورند. از طرف خلق یک فضا که بنا به گفته های دگر باید قابلیت تامین پاشیدن را برای انسان داشته باشد نیازمند شناخت و تحلیل نیازهای انسانی و مقولات روانشناسانه مهمی چون مقوله امنیت می باشد. تامین امنیت در وجوه مختلف آن در یک فضای زیستی موجبات شرایط زندگی بهتر برای کاربران را تامین کرده فرد یا کسب احساس رضایت نسبت به حضور در فضا، می تواند حس مکان حاکم بر فضا را ادراک نماید. این بدین معناست که فرد توانسته است با مکان هم ذات پنداری داشته و ارتباط برقرار کند؛ که این مبحث همان هدف غایی معماری به شمار می آید. چنانجه فضاهای طراحی شده معماری انتظارات انسان را در ابعاد زیست محیطی، کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و... با کیفیت مطلوب تامین ننماید بر احساس و ادراک وی از فضا و در نتیجه رضایتمندی او از محیط زندگی تاثیرگذار خواهد بود. این پژوهش برآن است تا با روش توصیفی- تحلیلی، به بررسی ویژگی های رفتاری مشارکت جویانه کاربران و طراحی های پایدار پرداخته و همچنین سعی در ارزیابی و سنجش رابطه میان حس مکان، امنیت، رفتار و رضایتمندی کاربران و نیز ویژگی های محیطی دارد.

کلیدواژه ها:

حس مکان ، امنیت ، محیط و بستر ، طرح های پایدار