تبیین اثرگذاری مولفه تعاملات اجتماعی در ارتقاء سرزندگی دانش آموزان از طریق طراحی معماری (مقطع دبستان)

انسان در همه شیون زندگی خود مدنی و اجتماعی است. ارتباطات انسانی مایه تکامل و تعالی شخصیت انسان است و اساس آن را شکل می دهد. شخصیت انسانی، از طریق کنش متقابل با دیگران ساخته می شود. در این بین چگونگی طراحی معماری فضاهای آموزشی می تواند بستر ساز مناسبات انسانی بین اعضای جامعه باشد. متاسفانه درحال حاضر در محیط های آموزشی کشور به ویژه مدارس، فضای کنش متقابل و تعامل بسیار کمرنگ می باشد و این در حالی است که در سازمان های آموزشی، تعامل نقش محوری را در تاثیرگذاری بر یادگیری، نشاط و عملکرد دانش آموزان دارد. مدرسه، به خصوص دبستان که اولین محیط آموزشی است که کودکان در آن قدم می گذارند علاوه بر ملاحظات عملکردی، برای پویایی و سرزندگی خود نیازمند توجه به مراودات اجتماعی است. توسعه این مراودات اجتماعی باید بتواند دانش آموزان را برای حضور فعال و پرنشاط در جامعه پرورش دهد. هدف این پژوهش، بررسی میزان اثرگذاری شاخص های کالبدی و غیرکالبدی مولفه تعاملات اجتماعی در ارتقاء سرزندگی دانش آموزان (مقطع دبستان) است. روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی و همبستگی است. در این رابطه با طرح پرسش نامه و اجزای آن در میان دانش آموزان مقطع دبستان، نتایج استخراج گردید و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. حجم نمونه از میان جامعه آماری به شیوه نمونه گیری تصادفی از چند مدرسه ابتدایی انتهاب شد و پس از طبقه بندی اطلاعات بسدت آمده با استفاده از نرم افزار SPSS، به بررسی و تحلیل آنها پرداخته شد. بر اساس تجزیه و تحلیل با آزمون T مشخص شد که با 99% اطمینان می توان گفت که از دیدگاه دانش آموزان میزان اهمیت مولفه تعاملات اجتاعی (هم از نظر کالبدی و هم غیرکالبدی) در سرزندگی آنان بالاتر از حد متوسط است.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، سرزندگی ، دانش آموز ، دبستان ، طراحی معماری