تاثیر جداره های نورگذر در طراحی غیرفعال

ایده ی طراحی غیرفعال، برای استفاده از انرژی در یک ساختمان و همچنین کاهش اثرات زیست محیطی آن است.بهره گیری از راهکار های غیر فعال خورشیدی در مرحله طراحی و معماری بنا، موثرترین راه برای دستیابی به عملکردحرارتی مطلوب می باشد که این امرمی تواند موجب بیشترین میزان کاهش هزینه ها باشد. اعمال بعضی اصول ساده ازراهکار های غیرفعال خورشیدی در مرحله طراحی، می تواند موجب بهینه سازی عملکرد حرارتی ساختمان گردد. از نظرانتقال حرارت از پوسته خارجی ساختمان، جداره نورگذر، به دلیل ضریب هدایت بالای شیشه های مورد استفاده وضخامت کم آنها ، عملکرد ضعیفی دارند. پنجره ها می توانند شدت بار گرمایش و سرمایش ساختمان را تحت تاثیر قراردهند؛ به نحوی که بیش از 40 % از انرژی گرمایش ساختمان می تواند تلف شود و بیش از 87 % گرمای ناخواسته را واردخانه سازد. پنجره های با عملکرد حرارتی بالا، می تواند موجب کاهش هزینه های انرژی و کاهش تولید گازهای گلخانهای می شود . به همین دلیل در راستای بهینه سازی مصرف انرژی ، لازم است تمهیدات خاصی در نظر گرفته شود. دراین پژوهش با بررسی تحقیقی از مجموعه مقالات طراحی غیرفعال با عنوان پوشش های شیشه ای سعی بر تبیینبرخی از موارد مذکور در راستای افزایش پایداری انرژی هستیم . روش تحقیق در این پژوهش بصورت تحلیلی- توصیفی و روش مطالعات بصورت کتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

جداره های نورگذر ، طراحی غیرفعال ، پنجره ، هدایت حرارتی ، ضریب انتقال حرارت خورشیدی