برج – مزرعه؛ راهکاری پایدار برای شهرهای امروز

بر اساس گزارشات آماری سازمان ملل متحد، تا سال 2050 جمعیت جهان در حدود 2 تا 3.5 میلیارد نفر افزایش خواهدیافت. افزایش جمعیت به خودی خود عاملی خطرناک برای محیط زیست است. منابع زیست محیطی، یعنی آب، هوا وخاک محدود هستند و بر میزان آنها اضافه نمی شود. بنابراین وقتی جمعیت اضافه می شود، مقدار کمتری آب، خاک و هوابه ازای هر فرد انسانی می رسد.در حال حاضر، همه بر این اعتقادند که برای حمایت از جمعیت فعلی جهان، باید تولید مواد غذایی را افزایش داد. بهعنوان مثال یونگ (1999) می گوید که مطابق پیش بینی های پروژه های جمعیتی سازمان ملل برای تغذیه ی این جمعیت رو به افزایش، باید برنامه های کشاورزی رو به توسعه ای را در نظر گرفت .می دانیم که این حمایت از جمعیت در کلان شهری چون تهران که به دلیل مهاجرت های بی رویه در سالیان اخیر ومشکلاتی چون رشد غیرقابل توجیه و غیرکارشناسی در مناطق غیرمرکزی، ترافیک، بافت ناهمگون شهری، سیاست هایانقباضی اقتصادی، آلودگی هوا و احتمالا در آینده ای نزدیک آب، کمبود فضای سبز و ... دارای کمبودهای زیرساختیعدیده و مشکلات ساختاری بی شماری می باشد؛ باید با دیدی جامع نگر و در مسیری باشد که بتواند با ارایه هر تصمیم وراهکار به مسایل متعددی پاسخ دهد. لذا یکی از راهکارهایی که می تواند بر اساس واقعیت های تهران امروز و آینده قابلپیش بینی آن مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد، مجموعه های چند عملکردی (Mixed use) می باشد. از میان طیف گسترده این نوع مجموعه ها، مقاله پیش رو نظر به یکی از پیشرو ترین گونه های آن دارد: یک برج شامل بخش مزرعه ی عمودی و بخش مسکونی یا به عبارتی برج – مزرعه .

کلیدواژه ها:

کشاورزی شهری ، امنیت غذایی ، برج - مزرعه ، معماری پایدار ، چند عملکردی