بررسی رابطه ماندگاری احساسی و پایداری در معماری

یکی از مهمترین گرایش های حال حاضر تحقیقات طراحی مباحث مرتبط با طراحی پایدار است که می کوشد با آگاهی ازخطرات روزافزون زیست محیطی، آینده ای پایدار را برای انسان فراهم کند. این مقاله با مطرح کردن این فرض که بحران هایزیست محیطی گریبان گیر بشر تا حدی بحران طراحی و ناشی از نادیده گرفتن نیازهای انسان- در تمامی ابعاد و جنبه هایآن- توسط طراحان هستند به بررسی ابعاد روحی-روانی طراحی پایدار پرداخته و در این راستا با معرفی نظریه طراحیماندگار احساسی و تلاش برای تعمیم آن به معماری می کوشد بر اهمیت شناخت رابطه میان احساسات کاربر با طراحیتاکید کند؛ امری که می تواند با تقویت وابستگی احساسی کاربر به یک محیط مصنوع، به ماندگاری فیزیکی و درنهایتپایداری منجر شود. این مقاله درنهایت به ابزاری برای سنجش واکنش های احساسی کاربران می رسد که می تواند در دستیابیبه راهکارهای طراحی برای ارتقای ماندگاری احساسی معماری، که بهنوبه خود می تواند تضمین کننده پایداری فیزیکی یکبنا باشد، به معمارانی که دغدغه پایداری دارند یاری رساند.

کلیدواژه ها:

پایداری ، معماری پایدار ، ماندگاری احساسی ، طراحی ماندگار احساسی