بررسی نقش بازآفرینی الگوهای پایدار در معماری کویر

نظریه ی توسعه ی پایدار و در پی آن معماری پایدار، از بحث بر انگیزترین موضوعات معماری معاصر است. اینکه هر ساختمانی بایدبتواند با محیط طبیعی که در آن واقع شده رابطه برقرار کند جای بحث ندارد. آنچه چالش محسوب می شود نوع و چگونگی این رابطهاست. ایده ی معماری پایدار امروزه برای پاسخگویی به این پرسش طرح شده است. در جهت ایجاد محیطی پایدار و مناسب زندگی انسان،معماری کویری ایران به اصول و روشهایی دست یافته است که نه تنها تخریب و ضایعه ای را بر محیط تحمل نمیکند، بلکه فراتر از آن بهعنوان عامل کمال بخشیدن به ماده نیز ایفای نقش می کند.امروزه اصطلاح معماری پایدار برای گستره ی وسیعی از رویکردهای حساس به محیط به کار می رود. از معماری سنتی که به عنوان نوعیاز معماری با گرایش به سمت پایداری بوم شناختی و اجتماعی شناخته می شود، تا برخی دیگر که با ایجاد آشتی و تعامل میان تکنولوژی واکولوژی کوشیده اند ویژگی های مفید هر دو را به کار گیرند. اگر چه هر یک از این رویکردها را افراد مختلف مطرح کرده اند. در کل ،همهی آنها در مورد یک موضوع باهم توافق دارند ،اینکه ساخت محیط مصنوع باید با در نظر گرفتن منابع طبیعی موجود و حفظ آنها برایآیندگان انجام پذیرد.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی ، الگوهای پایداری ، معماری کویر