تاثیر زیبایی شناسی در معماری ایرانی با تاکید بر نگرش اسلامی

درک زیبایی موهبتی الهی بوده که هنر، پل ارتباط بین این موهبت و انسان است. هنر بدون درک زیبایی کالبدی بی روح و خالی از جاذبه است و همچنین بدون اتکا به دین و فرهنگ، اسیر تخیلات می شود. یکی از انگیزه های مطالعه زیبایی شناسی، نسبی بودن توجیهات و سلیقه انسان است. تعمق و ژرف نگری به اثر هنری و تفکیک زشت و زیبا از دیدگاه اسلامی و جستجوی عوامل و دلایلی که موجب تجلی زیبایی در بناهای ایرانی می گردد، نیازمند داشتن آگاهی و دانش زیبایی شناسی از دیدگاه اسلام است تا بتوان در مورد اثر هنری یا معماری به گونه ای منتقدانه اظهار نظر کرد و شایسته و بایسته درجه عیار آن را مشخص کرد. در این مقاله سعی بر آن است که به ارتباط مابین زیبایی و معماری ایرانی به گونه ای پرداخته شود که پاسخگوی این سوالات باشد که معیارهای اسلامی برای ارزیابی زیبایی چیست و چگونه می توانیم یک اثر معماری خوب را از دیدگاه اسلامی تشخیص دهیم روش این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و اطلاعات آن به شیوه کتابخانه ای و استفاده از منابع و اطلاعات موجود در کتب و مقالات جمع آوری شده است.

کلیدواژه ها:

زیبایی ، زیبایی شناسی ، معماری اسلامی ، معماری ایران