تاثیر سیستم آموزشی دانش آموز- محور بر خلق فضاهای منعطف در مراکز آموزشی (نمونه موردی: مدارس ابتدایی شهر زاهدان)

فضاهای آموزشی کنونی ایران به واسطه ی سیستم آموزشی مبتنی بر سخنرانی معلم، وجود کلاس های مکعب وار وخشک، نیمکت های ردیفی و پشت سر هم، کمبود فضای گردش و مانور برای یاد گیرندگان ، موجب گردیده تا یاد گیریدروس برای دانش آموزان بسیار سخت و کسالت بار شده و دانش آموزان افرادی بی انگیزه برای حضور در مدرسه و فاقدهرگونه خلاقیت ذهنی پرورش یابند. در این مقاله تاثیر سیستم آموزشی مدرن (دانش آموز محور) بر طراحی فضاهایمنعطف و چند عملکردی با کارکرد آموزشی به عنوان روشی در جهت ایجاد نوآوری و استفاده از روش های نو در طراحیو معماری مورد بررسی قرار گرفته است. روش این تحقیق تحلیلی، کاربردی، ترکیبی و آینده نگر است که با استفاده ازروش مصاحبه باز و ابزار پرسشنامه و نظرخواهی تصویری تدوین و گردآوری شده است. چارچوب نظری تحقیق بر ایناصل استوار است که ایده ها و روش های طراحی خلاقانه و پویا برگرفته از شیوه های نوین آموزش نقشی کاربردی درجهت ایجاد فضاهای چند عملکردی و منعطف با هدف ارتقا سطح کیفی و عملکردهای آموزشی این فضاها دارد. با امید بهاین که این پژوهش گامی موثر در جهت شناخت و بررسی موضوع برداشته و بر غنای آن بیفزاید.

کلیدواژه ها:

سیستم آموزشی ، روش دانش آموز محور ، فضاهای آموزشی ، معماری منعطف