سنجش اثر متغیرهای کالبدی مسکن جمعی بر تعامل اجتماعی با رویکرد حس تعلق به مکان در ساکنین حومه شهر همدان

در این نوشتار لزوم توجه به محیط کالبدی و تاثیرات آن در زندگی روزمره مردم ، بعنوان یکی از عوامل محوری اثرگذاردر ایجاد حس تعلق ، پایداری سکونت گاه ها ، شکل گیری پایه های ارتباطی استفاده کنندگان و محیط و در نهایتارتقاء کیفیت محیط های انسانی شناخته شده است.از این رو با معرفی و سنجش متغیر های کالبدی موثر بر تعاملاجتماعی ساکنان و با در نظر گرفتن خواسته های مردم در پی شناسایی سطح رضایتمندی آنان از مسکن جمعی است.لذا تاکید بر بعد اجتماعی- فرهنگی از فاکتورهای موثر در شناخت و ادراک انسان ها از محیط و امکان ایجاد معنای تعلق در محیط های مسکونی است که ریشه در قابلیت عناصر کالبدی محیطی و پاسخگویی به توقعات و نیازهای انسانی دارد.بدین منظور پرسشنامه ای با 18 معیار ،توسط 177 نفر از سرپرست خانوار پاسخ داده شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسطنرم افزار spss19 با آزمون های آماری کولمو گروف اسمیرنف، همبستگی پیرسون و آزمون t تک نمونه ای به انجامرسید. نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان می دهد که بین متغیر های تعامل اجتماعی با احساس تعلقمکانی، رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین در آزمون t تک نمونه ای، بالاترین میانگین به متغیر علاقه به محلسکونت و خلوت و پایین ترین میانگین به تداعی معانی و خاطره و فضای سبز مجموعه داده شد. نهایتا ایننتیجه حاصل آمدکه وضعیت رضایتمندی از متغیرهای کالبدی مسکن جمعی از بعد اجتماعی و در نهایت حس تعلقساکنان در حومه شهر همدان در حد متوسط (3/14 با میانه نظری 3) با میانه نظری می باشد که می توان با برنامه ریزی صحیح و موثر در حوزه هر یک از این معیارها به بهبود شرایط و افزایش میزان رضایتمندی ساکنین حومه شهر پرداخت.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، کیفیت مسکن ، مسکن جمعی ، تعامل اجتماعی ، حس تعلق به مکان