بهره گیری از معماری بومی در طراحی مجتمع توریستی (چشمه آب رکنی) به منظور دستیابی به معماری پایدار

امروزه فنون بومی، در سیری تدریجی و تداومی همراه با معماری، فرهنگ وشرایط اجتماعی و اقتصادی رشد نموده و بهصورتی ذوب شده در معماری به کار گرفته می شد و عملا تفکیکی میان معماری و تکنولوژی نمی توان در آن متصور بوددر نتیجه به علت ناهماهنگی با یوم و محل مورد نظر اثرات سوء بر طبیعت داشته، همچنین موجب از بین رفتن هویت وکیفیت فضاهای بومی می کردند. به همین خاطر در این نوشتار در نظر داریم تا بهره گیری از معماری بومی در طراحیمجتمع توریستی (چشمه آب رکنی) به منظور دستیابی به معماری پایدار را مورد بررسی قرار دهیم. این تحقیق سعیدارد تا برای ایجاد شالودهای منسجم از روش کیفی استفاده کند و برای بدست آوردن نتایج مطلوب و درک روش مندساختارهای بنا و ارایه پاسخ مناسب به سوالات بپردازد. معماری بومی و بهره گیری از آن در طراحی ساختمان ها، میتواند از دو جهت حایز اهمیت باشد: اول، ایجاد بستر مناسب برای شکل گیری معماری پایدار و دوم، استفاده از ارزشهای تکرار پذیر معماری بومی، در فرآیند معماری. در استخراج ارزش هایی که می باید در شکل گیری معماری موردتوجه قرار گیرند، توجه به ارزش های تکرارشدنی معماری بومی بسیار با اهمیت است.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، معماری پایدار ، چشمه آب رکنی ، مجتمع توریستی