تعامل انرژی های نو با معماری ایرانی با نگاه به توسعه معماری پایدار

تاکنون نزدیک به نیمی از منابع انرژی های برگشت ناپذیر جهان مصرف شده است. پیش بینی می شود که قیمتسوخت های فسیلی به روند افزایشی خود ادامه دهد. با توجه به اینکه 50 درصد مصرف انرژی در بخش ساختمان می باشد،کمبود و مضیقه در بخش انرژی امری اجتنابناپذیر است. ایده ساختمان های انرژی صفر در جهت نیازهای انرژی قرن بیستویک شکل گرفته است. در ساختمانهای انرژی صفر با استفاده هوشمندانه از تکنولوژی های تجدید پذیر، تعادل میان تولید ومصرف انرژی برقرار می شود.با توجه به محدود شدن منابع فسیلی؛ منابع تجدید پذیر و معماری توسعه پایدار از اهمیتخاصی برخوردار شده است که بتواند از ساخت خانه های پرمصرف و انسان ساخت جلوگیری نماید و به عواملی چون نیازهایروحی، جسمی و به طور کلی آسایش انسان توجه نماید. لذا معماران می توانند به راحتی طبیعت را راهی زندگی انسان هانموده و با وجود گیاهان در داخل، به اندازه خارج از چشم اندازهای طبیعی لذت ببرند.اصطلاح توسعه پایدار یا پایا دراوایلسالهای دهه هزارو نهصدوهفتاد درباره محیط و توسعه بکار رفت. توسعه پایدار فرآیندی است برای بدست آوردن پایداری درهر فعالیتی که نیاز به منابع و جایگزینی سریع و یکپارچه آن وجود دارد. توسعه پایدار در کنار رشد اقتصادی و توسعه بشریدر یک جامعه یا یک اقتصاد توسعه یافته، سعی در تحصیل توسعه مستمر، ورای توسعه اقتصادی دارد. توسعه پایدار عنصرسازمان دهندهای است که موجب پایداری منابع تجدیدناپذیر میشود، منابع محدودی که برای زندگی نسل آینده بر روی کرهزمین ضروری است.

کلیدواژه ها:

انرژی ، انرژی های نو ، معماری پایدار ، اقلیم ، پایداری ، محیط زیست