هماهنگی شکلی سازه و معماری

با توجه به تعاریف مختلف از معماری، میتوان گفت که معماری سعی در خلق فضا و هویت بخشی به مکان دارد. مجموعهعواملی که در این اهتمام مشارکت دارند، با هماهنگی و همسازی خود به توده و جوهر ماده هویت می بخشند. علی رغمانباشت مفاهیم و وجود دانشهای نوین، بناهای امروز هویتی چند ساله داشته و قدمت چندین هزار ساله از آنها رخت بربستهاست. ساختمانهای کنونی در لایه های مد و سبک مدفون شده و اعتبار فضایی اندکی دارند. افزون بر این ادعا و علیرغمپیشرفت های شتاب آلود فناوری، با وقوع رویدادها و سوانح طبیعی و مصنوعی، مشاهده می شود که مقادیر زیادی از بناهاینوساز و کلنگی به تلی از خاک بدل می گردند.براساس بررسی ها و مباحث مطرح شده در محافل علمی می توان چنین استنباط نمود که یکی از عمده ترین عوامل عدم خواناییو بی ثباتی در فضای معماری امروز، تفکیک مفهوم معماری و علوم مهندسی ساختمان، به خصوص مهندسی سازه، از یکدیگراست که با وقوع انقلاب صنعتی و تخصصی نمودن دانش ها این جدایی صورت پذیرفته، حال آنکه به زعم برخی متخصصین،معماری یکی از رشته هایی است که به دلایل ماهیتی در آن تفکیک علم، هنر و سازه ممکن نبوده و تلاش در این مورد سببخواهد شد تا زخمی موحش بر پیکر کالبدی بنا وارد شود.

کلیدواژه ها:

هماهنگی ، سازه ، معماری ، فرم