بررسی تاثیر عمق و فاصله شمع کمکی از لبه ی گود در مهارسازی از راس سیستم دیوار برلنی

پایدارسازی گود و ترانشه های قایم با توجه به پیشرفت در حال رشد شهرنشینی و رغبت روز افزون به استفاده از فضایزیر سطح زمین و ایجاد تاسیسات شهری مانند ایستگاه های مترو و با توجه به آسیب های جانی و مالی به یکی ازدغدغه های اصلی مهندسین بدل شده است. با توجه به ماهیت ساخت دیوار برلنی جهت پایدارسازی گودبرداری ها که باجایگذاری شمع های نگهبان و مهارسازی این شمع ها توسط مهارهای افقی به دیواره گود، جهت جلوگیری از رفتار طرهایشمع ها و با توجه به حصول کارایی مفید این مهارها که از ترازی پایینتر از لبه گود ایجاد می گردند، در یک طرح و ایدهپیشنهادی به مهارسازی راس بالایی شمع های نگهبان دیوار برلنی به شمعی کمکی که در پشت گود ایجاد می گردد دریک خاک دو لایه پرداخته شد و تاثیر عمق و فاصله شمع کمکی از لبه گود بر جابه جایی دیواره گود و تغییر شکل آنمورد بررسی گردید و مزیت مهارسازی از راس مورد ارزیابی قرار گرفت. با توجه به نتایج به دست آمده از مدلسازی هایصورت گرفته با مدل رفتاری خاک سخت شونده توسط نرم افزار المان محدود Plaxis 2D با افزایش فاصله شمع کمکی از لبه گود رشد تاثیر شمع کمکی بر کاهش مقدار جابه جایی افقی دیواره گود کمتر می گردد. با افزایش طول شمع کمکیروند کاهش جابه جایی افقی دیواره رو به رشد بوده و افزایش بیش از حد طول شمع باعث کاهش تاثیر مثبت آنمی گردد. مهارسازی از راس در یک عمق و فاصله بهینه از لبه گود نسبت به حالت بدون مهارسازی از راس سبب کاهشبیش از 50 درصدی جابه جایی افقی دیواره گردید و تغییر شکل دیواره که در حالت بدون مهار به صورت طره ای بوده کهبا مهارسازی راس به صورت شکم دادگی نمایان می شود.

کلیدواژه ها:

دیوار برلنی ، مهارسازی از راس ، پایدارسازی گودبرداری ها ، تحلیل عددی ، روش اجزای محدود