کاربرد سامانه اطلاعات جغرافیایی GIS در تجزیه و تحلیل تغییرات مکانی – زمانی فضای سبز شهری

سیمای سرزمین شهری تکنواکوسیستمی Tchno-ecosystem )است که به واسطه حضور گسترده ساختارهای مصنوعی و نفوذ ناپذیر تراکم زیاد جمعیت و کاربریها گیاهان و حیوانات اهلی شده و جریان تغییر یافته مواد و انرژی به طور بارزی مشخص می شود.افزایش جمعیت شهری و به تبع آن گسترش فیزیکی شهر موجب تغییر و تخریب فضاهای سبز و باز شده است.فضاهای سبز و باز بازماندگان طبیعت در تکنواکوسیستم شهری می باشند.و نقش کلیدی در ارتقا کیفیت محیط زیست و شکل گیری شهر پایدار ایفامی کنند.بنابراین شناخت پویایی مکانی و زمانی فضاهای سبز به طور کمی پیش نیاز برنامه ریزی و مدیریت پایدار فضای سبز شهری می باشد.در این پژوهش اثرات شهرنشینی و توسعه شهری بر روی فضاهای سبز و باز منطقه دو تهران به صورت کمی در دو مقطع زمانی (1381و1368)با استفاده از تفسیر بصری عکس های هوایی و سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS مورد بررسی قرار گرفته است.بر اساس تحلیل های صورت گرفته فضاهای سبز طبیعی و باز کاهش چشمگیر یافته و فضای سبز مصنوعی از افزایش مناسبی برخوردار بوده است.لازم به ذکر است.عمده تغییر کاربری ها و کاهش سطوح مورد نظر در نیمه شمالی منطقه رخ داده است. در ارتباط با نواحی نه گانه منطقه 2 ناحیه 8 بیشترین سطح کاهش و ناحیه 6 کمترین سطح کاهش را نشان داد.دوراهبرد کلی از نتایج این تحقیق حاصل شد 1.راهبرد حفاظت و حمایت از فضاهای سبز و باز موجود که از اولویت تقدم بیشتری برخوردار است.2.راهبرد ایجاد فضاهای سبز در نواحی جنوبی و بخش هایی از نواحی مرکزی منطقه 2 که از کیفیت محیط زیستی پایین تری برخوردارند.

کلیدواژه ها:

فضای سبز شهری ، تغییر کاربری اراضی ، اکولوژی سیمای سرزمین شهری ، تفسیر بصریGIS