ماهیان در چراگاههای مصنوعی خوزستان جذب - تولید AVP

هدف این مطالعه بررسی ترکیب گونه های ماهیان در منطقه چراگاههای مصنوعی و اطراف آن و مقایسه با اطلاعات گذشته و سوابق پیش از استقرار سازه های مصنوعی در سواحل خوزستان بوده است. شمارش و بررسی ماهیان در منطقه چراگاههای مصنوعی به صورت فصلی در سال 92-1391 انجام گردید. جهت این کار از روش مشاهده (فیلمبرداری) و شمارش استفاده شد. هر یک از گونه ها براساس توزیع عمودی در داخل ستون آب و موقعیت آن نسبت به سازه های مصنوعی دسته بندی شده و در مجموع به عنوان گروه های اکولوژیکی تعیین شده است . در کل منطقه چراگاههای مصنوعی تعداد 13 نوع ماهی شناسایی گردید. خانواده شانک ماهیان با 3 گونه بیشترین تنوع را در میان گونه ها داشته است. بیشترین حضور در میان گونه ها را ماهی هامور به خود اختصاص می دهد و در اکثر غواصی ها و در تمام فصول دیده می شود. بعد از ماهی هامور Epinephelus coioides ، شانک تک خال Diplodus sargus Kotschyi و Neopomacentrue Sindensis ، بیشترین حضور را به خود اختصاص می دهند . طبقه بندی گونه ها در گروه های اکولوژیکی، اکثر گونه ها در دو گروه مرتبط با سازه ها (نوع A: 53.84 %) و مجاور سازه ها (نوع B:38.46%) و تعداد اندکی در گروه سوم (نوع C:7.7 %) قرار گرفته است.منطقه چراگاههای مصنوعی توانسته است برای ماهیان ، پناهگاه امنی برای گریز از شکارچی، مکان مناسب تخم ریزی و نوزادپروری را فراهم سازد و تنوع منابع زیستی نسبت به سالهای پیش افزایش یافته است ولی براورد نقش چراگاههای مصنوعی در افزایش تولید و پاسخ به سوال تولید یا جذب نیازمند اطلاعات بازگشت پذیری لاروها، مهاجرت به داخل ، رشد، تولید مثل ، مرگ و میر و مهاجرت به خارج است.

کلیدواژه ها:

چراگاههای مصنوعی ، تولیدماهیان ، ترکیب گونه ای ماهیان ، سواحل خوزستان ، هندیجان