بررسی مینا کلروفیل a در خلیج چابهار با استفاده از تصاویر ماهوارهای و مطالعات میدانی سال 2014 میلادی

میزان غلظت کلروفیل a به عنوان یک شاخص بیومس فیتوپلانکتونی از پارامترهای مهم در مطالعات زیستی است که با استفاده از فنون سنجش از راه دور که یکی از دقیق ترین ابزارهای پایشی می باشد امروزه قابل اندازه گیری است. در این پژوهش، وضعیت غلظت و پراکنش کلروفیل a خلیج استراتژیک چابهار به صورت میدانی و ماهواره ای مورد بررسی قرارگرفت. اطلاعات غلظت کلروفیل حاصل از داده های ماهواره ای لندست سری 8 و اطلاعات میدانی از سال 2014 میلادی، روند روبه نزولی غلظت و پراکنش میزان کلروفیل را در فصل گرم نشان داد. همچنین میزان و پراکنش غلظت کلروفیل آب خلیج در فصل سرد مورد مطالعه روند افزایشی را نشان می داد. افزایش غلظت کلروفیل آب حاکی از افزایش تولیدات اولیه ی فیتوپلانکتون ها می باشد که رشد فزاینده ی آنها می تواند تاثیرات مخربی بر ذخایر شیلاتی و محیط زیست داشته باشد.

کلیدواژه ها:

خلیج چابهار ، فیتوپلانکتون ، کلروفیل a ، ماهواره ی لندست 8