طرح مرمت و احیاء خانه های تاریخی مشهد با تاکید بر خانههای بافت تاریخی پیرامون حرم مطهر(موردپژوهی خانه غفوری)

ایران از جمله کشورهای غنی از لحاظ پیشینه تاریخی و فرهنگی است اما پس از انقلاب صنعتی و ورود اتومبیل ، فرهنگ شهر سازی و معماری دچار تغییر و تحول شد . در این میان شهر هایی که با رشد شهر نشینی سریعتر همرا ه بودند این تغییر سبک زندگی و معماری را زودتر و با شتابتر تجربه کردند .مشهد یکی از کلان شهرهای امروز ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده و نیز با تبدیل آن به قطب گردشگری مذهبی و رشد اقتصادی پس از انقلاب اسلامی ، سیما و هویت بافت قدیمی و تاریخی آن مغشوش شده ومورد آسیب جدی قرار گرفت، کما اینکه در پیش از انقلاب بافت مرکزی متصل به حرم تخریب و نوسازی شد.ارزشهای بافت های شهری تاریخی شامل تاریخی ، فرهنگی و ارزش روز می شوند . البته این سه دسته ارزش در تمامی مقیاس ها ؛ازشهر تا یک عنصر تاریخی وجود دارد .عمل احیاء سه بعد دارد که اگر در همه ابعاد موفق باناشد می توان احیاءرا به طور نسبی انجام شده دانست . این ابعاد شامل احیا، فیزیکی ، اقتصادی و اجتماعی است . احیا فیزیکی راهبردی کوتاه مدت برای تحقق احیا اقتصادی و مکمل موفقیت آنها احیا اجتماعی است که متضمن احیا پایدار می باشد .برای رسیدن به سه بعد احیای بافت ، راهکار های مختلفی پیشنهاد و اجرا شده است . دو راهکار نسبتا موفق یکی صنعت گردشگری و دیگری حفظ جمعیت کنونی یا جذب جمعیت جدید می باشد . طرح نوسازی و بازسازی بافت پیرامون حرم در سال 1372 به منظور پاسخگویی به نیاز های زایران و مسافران و برقراری تعدل میان ارزشهای بی بدیل مجموعه حرم مطهر با نظام های شهری پیرامون آن در دستور کار وزارت مسکن و شهر سازی وقت قرار گرفت و در سال 1378 طرح تجدید نظر بهسازی و نوسازی بافت پیرامون حرم به تصویب رسید . نکته مهم در این نجدید نظر ؛ تغییر نگرش از نوسازی به بهسازی و بازسازی بود که حفاظت از بافت را در مقیاس شهر یا بخشی از شهر به نحو بسیار بهتری برنامه ریزی می کرد . این پژوهش در نظر دارد تا یکی از خانه های واجد ارزش دوره قاجار این بافت را به عنوان نمونه موردی ، احیا کند .