معرفی نوار فلورین زائی در جنوب مازندران‐ غرب سمنان با استفاده از روش تشخیص الگو و تلفیق معیارهای توصیفی زمین شناسی و گسل ها

کوچک نمودن محدوده مورد مطالعه و معرفی نواحی امید بخش در مرحله اکتشافات شناسایی در مناطق با وسعت زیاد باید با روش هایی صورت گیرد که ضمن استفاده از یک روال منطقی و معقول، زمان و هزینه اکتشاف را نیز کاهش دهد. هدف از این مقاله شناسایی مناطق امید بخش اکتشافی فلورین با استفاده از روش تشخیص الگو، در محدوده ای با مساحت حدود ۴۵۰۰ کیلومتر مربع در ناحیه سوادکوه و در جنوب استان مازندران می باشد. یکی از روش های تشخیص الگو، روش داده محور وزنهای نشانگر می باشد. در این روش ابتدا خصوصیات اندیسهای شناخته شده، مشخص و جمع آوری می شود و سپس نقاطی جستجو می شود که این خصوصیات در آن مناطق صدق می کنند. در این حالت می توان مناطقی را که دارای خصوصیات مشابه می باشند به عنوان مناطق امید بخش در نظر گرفت. در منطقه مورد مطالعه نیز با توجه به مطالعاتی که روی اندیسهای شناخته شده صورت گرفته به منظور تشخیص الگوی فضایی این اندیسها از روش وزنهای نشانگر استفاده شده و در نهایت با استفاده از تحلیل دو معیار اکتشافی واحدهای زمین شناسی و گسلها و ترکیب آنها، نواحی امیدبخش به صورت یک نقشه معرفی شده اند. روی این نقشه نحوه توزیع مکانی مناطق امید بخش به گونه ای است که با توجه به سایر شواهد می توان فلورین زائی را به صورت نوارهایی با روند شمال شرق‐ جنوب غرب در آن شناسایی نمود

کلیدواژه ها:

نوار فلورین زائی ، روش تشخیص الگو ، معیارهای توصیفی زمین شناسی ، گسل ، جنوب مازندران ، غرب سمنان