سناریوی یادگیری سازمانی الگویی جدید در پایداری اثر بخش سازمان یادگیرنده

با توسعه دانش و فناوری و گسترش حیطه های کسب و کار از جمله سازمان های مجازی یا تحت شبکه، بنگاه هایاقتصادی گسترش یافته، و محیط کسب و کار به محیطی رقابتی و پر از چالش تبدیل گردیده و پارادایم های جدیدیظاهر شده که بقاء را برای بسیاری از بنگاه ها مشکل ساخته است. در چنین محیطی طبیعی است کته امتیازهایرقابتی تغییر شمل دهند. بزرگتری امتیاز رقابتی در پارادایم های جدید کسب و کار، یادگیری بیان شده است.بنابراین مدیران و کارکنان، همواره در حال یادگیری بوده و مهارت های جدید کسب می کنند چرا که قدرت هرسازمان متناسب با میزان آموزش دایمی مدیران و کارکنان آن است. بنابراین، سازمان هایی موفق تر هستند که زودتر،سریعتر و بهتر از رقبا یاد بگیرند. درست به همین دلیل است که مفهوم سازمان یادگیرنده و یادگیری سازمانی درسالهای اخیر مطرح شده و رشد فزایندهای داشته است. سازمان ها به جای رفتارها و حرکت های سنتی خود که دربهترین شکل آن در برگیرنده آموزش نیز می بود، تبدیل به سازمانی بوند که همواره یاد می گیرند، یعنی کوشش خودرا در جهت یادگیری به عنوان یک امتیاز رقابتی به کار می برند. هدف این پژوهش ایجاد آشنایی با ویژگی هایسازمان های یادگیرنده است. در مقاله حاضر، ضمن بررسی مفاهیم یادگیری سازمانی و سازمان یادگیرنده سعیخواهیم کرد تا حد امکان روابط متقابل آن را بررسی و ارایه کنیم.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، سطوح یادگیری سازمانی ، انواع یادگیری سازمانی ، سازمان یادگیرنده