بررسی معماری انعطاف پذیر با نگرش صرفه جویی منابع (زمین) نمونه موردی: فضاهای معماری

انعطاف پذیری در لغت به معنای شایستگی هماهنگی با هر وضع و هر محیط و به مفهوم سادگی و تغییر پذیری به منظورسازگاری ومناسب بودن برای محیط وتغییرات آن درموقعیتهای متفاوت می باشد.در معماری و طراحی محیط منظور ازواژه انعطاف پذیری،ساماندهی فضای انسان ساخت و تغییر در آن برای دستیابی به شرایط،نیازها و کاربست های جدید است. برای دستیابی به فضایی انعطاف پذیر،باید عناصر سازنده یا اجزای آن نیز انعطاف پذیر باشند. مکان هایی که بتوانند برای منظورهای متنوعی به کار آیند ، در مقایسه با مکانهایی که برای کاربری مشخص و معدودی طراحی شده اند حق انتخاب های بیشتری را به کاربران عرضه می نمایند.محیط هایی که قابلیت عرضه چنین گزینه های راداشته باشد دارای کیفیتی هستند که آن را انعطاف پذیری می نامیم. هدف این پژوهش،ارایه راهکارهایی برای تامین انعطاف پذیری در مسکن به منظور بهبود ارتقاء کیفیت فضاهای زندگی در مقیاس معماری داخلی است.طرا حی مسکن انعطاف پذیریکی ازنکات ارزنده است امروزه باتغییرالگوی زندگی وساختارخانوادهها،نیازافراد به فضاهای مسکون درحالتغییرودگرگونی است .به این ترتیب خانه ی دیروزیک خانواده،دیگرمناسب فردای اونیست وعدم توجه به مقوله انعطاف پذیری درطول زمان مشکلاتی مانندعمرکم وبازدهی عملکردی نامناسب ساختمان و مشکلات زیست محیطی رادرپی خواهد داشت.با توجه به ماهیت موضوع،روش تحقیق در این پژوهش کتابخانه ای و توصیفی برای بررسی معماری انعطاف پذیر با نگرش صرفه جویی منابع می باشد.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیر ، صرفه جویی ، منابع ، فضای معماری