مدلسازی پخش آلاینده های خروجی PM10,PM2.5 از دودکش کارخانه گچ شهرستان دهلران مبتنی بر مدل گوس

مقدمه: در سطح جهانی آلودگی هوای شهری سالانه مسبب 800 هزار مرگ و از دست رفتن حدود 4/6 میلیون سال زندگی می شود که دو سوم از این تلفات در کشورهای در حال توسعه آسیا اتفاق می افتد در این مطالعه بررسی و تعیین مقدار پراکنش آلاینده های ذره ای PM2.5 , PM10 از کارخانه تولید گچ دردهلران مبتنی بر مدل گوسبا مدل نرم افزاری SCREEN3 مدنظر است. روش تحقیق: این مطالعه به صورت توصیفی تحلیلی انجام شد نمونه برداری از هوای اطراف کارخانه و خروجی دودکش به منظور سنجش ذرات خروجی با استفاده از دستگاه Westech و با استفاده از روش گراویمتری و استاندارد ISO9096 انجام شد. در این مطالعه در مجموع در هر ماه تعداد 10 نمونه و در یک فصل 30 نمونه برداشت شد و نتایج برای مدلسازی با نرم افزار SCREEN3 استفاده شدند. نتایج یافته ها نشان داد که بیشترین میزان آلودگی در جهت شمال غربی و باد غالب منطقه می باشد انتشار آلاینده های پایین تراز استانداردهای مصوب سازمان حفاظت از محیط زیست در مورد دودکش کارخانه گچ می باشد بیشترین غلظت ذرات اندازه گیری شده در شرایط پایداری A در فاصله کمتر از 500 متر و در شرایط پایداری F عموما بیشترین غلظت الاینده ها در فاصله حدود 1000 متر از دودکش کارخانه گچ اتفاق می افتد هرچند که در تمامی شرایط پایداری جوی و بیشترین غلظت نیز میزان آلاینده ا از اساتانداردها تجاوز نکرده است. نتیجه گیری: با در نظر گرفتن نتایج مدلسازی شرایط پخش آلاینده های ذرات کوچکتر از 10 و 5/2 میکرومتر از دودکش کارخانه گچ نتیجه گیری می شود سیستمهای کنترل آلاینده های خروجی از کارایی نسبتا مطلوبی برخوردار است و استانداردهای ملی سازمان حفاظت محیط زیست را رعایت می کنند با این حال پایش و اندازه گیری مستمر خروجی دودکش و همچنین باررسی دوره ای سیستم کنترل آلودگی هوا توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

مدل سازی پخش ، مدل گوس ، ذرات معلق ، دودکش کارخانه گچ