ارزیابی روسازی آسفالتی با استفاده از شاخص های ترکیبی (ظاهری- ناهمواری)

سالانه بخش قابل توجهی از بودجه ملی صرف توسعه، نگهداری و مرمت روسازی شبکه راه ها می شود. در سیستم مدیریت نگهداریروسازی، برای بیان کیفیت روسازی در یک قالب، از یک روش ارزیابی استفاده می شوند. این روشها اغلب به صورت شاخص هاییاز مشخصات مختلف روسازی مانند سازهای، لغزندگی، ناهمواری و سطحی بوده و بعضا به صورت ترکیبی از شاخص های فوقمی باشد. در این پروژه شبکه راه های اصلی و بزرگراهی استان مرکزی به طول 1100 کیلومتر مطالعه شد. داده های ناهمواری،سطحی و سازهای برداشت شده و با استفاده از آنها شاخصهای ترکیبی PQI, OCI و SCI در کل شبکه شامل 6 شاخه و 227 قطعه همگن محاسبه گردید. تحلیل نتایج همبستگی و مقایسه میان شاخص های مورد مطالعه در این تحقیق نشان داد شاخص های OCI و PQI دارای ضریب همبستگی 0/667 با هم بوده که در سطح اطمینان 0/99 معنی دار است. همچنین شاخص های ترکیبی OCI و PQI که ماهیت ظاهری-ناهمواری دارند، همبستگی مناسبی با شاخص SCI که ماهیت سازهای داشته از خود نشان دادند. در نهایت با توجه به محدود بودن حداکثر مقدار شاخص های PQI و OCI به 100 و نداشتن محدودیت برای شاخص SCI، ضرایب همبستگی در دو حالت شاخه های 1 و 4 و شاخه های 2، 3، 5 و 6 شبکه میان شاخص های PQI با SCI و OCI با SCI بررسی شد و نتایج نشان داد ضرایب همبستگی میان شاخص های OCI با SCI و PQI با SCI در تفکیک دو حالت شاخه های 1و 4 شاخه های 2، 3، 5 و 6 از ضریب همبستگی در حالت کلی تمام شاخه ها بیشتر بود.

کلیدواژه ها:

شاخص ترکیبی ، ارزیابی شبکه روسازی ، شاخص سازهای