اثر بخشی رویکرد راه حل محور بر شادکامی، رضایت زناشویی و توانایی حل مشکل زوجین

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی رویکرد راه حل محور بر شادکامی، رضایت زناشویی و توانایی حل مشکل زوجین صورت گرفته است.روش: این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود که 16 زوج از نمونه انتخابی به شیوه هدفمند انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش در 8 جسه درمانی مورد آموزش قرار گرفت.ابزار پژوهش: پرسشنامه شادکامی آکسفورد، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ و مقیاس حل مشکل خانواده دی زوریلا و نزو بود که در 2 مرحله پیش آزمون -پس آزمون بر روی 2 گروه آزمایش و گواه اجرا گردید.یافته ها: برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که در شادکامی( p =0/001 < 0/05 )در رضایت زناشویی ( p= 0/006 < 0/05) و در توانایی حل مشکل (p= 0/0279 < 0/05 )بود. بنابراین رویکرد راه حل محور تاثیر معنا داری در سطح 0/05 داشته است. با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که درمان کوتاه مدت راه حل محور توانسته شادکامی، رضایت زناشویی و توانایی حل مشکل زوجین را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

رویکرد راه حل محور ، شادکامی ، رضایت زناشویی ، توانایی حل مشکل ، زوجین