تاثیر آموزش روش قصد متضاد بر نگرانی و حساسیت کودکان مبتلا به اختلال سیالی کلامی

هدف : یکی از مسایل و مشکلات خاص دوران کودکی اختلالات و ناروانی های گفتاری است که از جمله شایع ترین آنها میتوان از اختلال سیالی کلامی با شروع در کودکی نام برد. با توجه به این که اضطراب و ناکامی، خجالت، احساس گناه، احساس حقارت و پایین بودن حرمت خود یکی از عناصر اصلی اختلال سیالی کلامی است، روش هایی وجود دارد که ضمن کاهش سطح اضطراب کودکان مبتلا به این اختلال، به آنها کمک می کند با احساس منفی حاصل از این اختلال رو به رو شوند و به خود کمک کنند حرمت خود تضعیف شده خود را باز یابند. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی روش قصد متضاد و بررسی اثر آن بر نگرانی و حساسیت افراطی کودکان پسر مبتلا به اختلال سیال کلامی شهر تهران صورت گرفته است روش :.این مطالعه از نوع شبه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه مورد مطالعه شامل کودکان پسر مبتلا به اختلال سیالی کلامی 7 تا 12 ساله مراجعه کننده به کلینیک های گفتاردرمانی تهران طی نیمسال دوم 1394 بود. 30 پسر که ملاک های ورود را دارا بودند به صورت هدفمند گزینش شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه اضطراب آشکار کودکان رینولدز و ریچموند (1978) استفاده شد. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه( 20 دقیقه ای) به صورت انفرادی تحت آموزش روش قصد متضاد قرار گرفتند. به منظور پیگیری تاثیر آموزش قصد متضاد ، پس از گذشت 45 روز، آزمون ها روی هر دو گروه مجددا اجرا شد. یافته ها :.نتایج تحلیل واریانس نشان دادند گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه کاهش معناداری در نمرههای نگرانی و حساسیت افراطی داشت.نتیجه گیری : با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که روش قصد متضاد به کودک مبتلا به اختلال سیال کلامی کمک می کند که بتوانند با ترس و اضطراب خود روبرو شده، توانمندی های خویش را بپذیرد و در برقراری ارتباط با دیگران حرمت خود از دست رفته را باز گرداند، بنابراین استفاده از این روش به عنوان یکی از روشهای موثر در آموزش این کودکان توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

اختلال سیال کلامی با شروع در کودکی ، نگرانی ، حساسیت افراطی ، آموزش قصد متضاد