بررسی رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه با امید به زندگی در بیماران سرطانی

هدف از پژوهش حاضر تعیین بررسی رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه با امید به زندگی در بیماران سرطانی بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه مراجعه کنندگان به بیمارستان امام خمینی تهران (انیستیتو سرطان) که در نیمه اول سال 1395به منظور معاینات و درمان های مربوطه به بیمارستان مراجعه کرده و بستری شدند، تشکیل دادند. نمونه آماری پژوهش با توجه به محدودیت جامعه آماری از میان کلیه مراجعه کنندگان به انیستیتو سرطان بیمارستان امام خمینی(ره) از طریق نمونه گیری در دسترس نمونه ای به حجم 50 نفر(25 نفر زن و 25 نفر مرد) انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ(2005) و امید به زندگی اشنایدر و همکاران(1991 )استفاده شد. روش تجزیه تحلیل داده ها ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه بود. نتایج نشان داد که بین طرحواره های ناسازگار اولیه و انگیزش رابطه منفی و معنیدار وجود داشت.(P<0/01 )بین طرحواره های ناسازگار اولیه و گذرگاه رابطه منفی و معنیدار وجود داشت.(P< 0/01 )بین طرحواره های ناسازگار اولیه و نمره کل امید رابطه منفی و معنیدار وجود داشت.(P<0/01 )همچنین نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد طرحواره های ناسازگار اولیه سهم معنیداری در پیش بینی امید به زندگی دارند.(P<0/05)

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ، امید به زندگی ، بیماران سرطانی