مقایسه مثبت اندیشی، امید به زندگی و سلامت روان در زنان بارور و نابارور

ناباروری یا ناتوانی در بچه دار شدن مشکلی است که پیامدهای روانشناختی دارد. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه مثبت اندیشی، امید به زندگی و سلامت روان زنان بارور و نابارور شهر تهران بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل تمام زنان بارور و نابارور شهر تهران بود که از این جامعه 33 زن بارور و 32 زن نابارور مراجعه کننده به یکی از کلینیک های زنان و ناباروری این شهر با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه های سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (1979)، امید به زندگی هرث (1999) و مثبت اندیشی کوییلیام (2003) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیری و آزمون t مستقل تحلیل شد. زنان بارور در مقایسه با زنان نابارور در مقیاس های سلامت روان، مثبت اندیشی و امید به زندگی میانگین بالاتری دارند و بین دو گروه در این مقیاس ها تفاوت معنادار در سطح 0/001 وجود دارد. نتایج نشان داد که زنان بارور دارای سلامت روان بالاتری نسبت به زنان نابارور هستند. همچنین زنان بارور در مقیاس های امید به زندگی و مثبت اندیشی بالاتر از زنان نابارور قرار دارند. با توجه به شیوع مشکلات روانشناختی در زنان نابارور، نیاز به توجه جدی متخصصان در زمینه مداخله در مشکلات این گروه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

مثبت اندیشی ، امید به زندگی ، سلامت روان ، زنان بارور ، زنان نابارور