بررسی تاثیرات اقلیم بر معماری بومی مازندران شهرستان چالوس – روستای میرکلا

استان مازندران در شمال کشور و در کنار سواحل جنوبی دریای خزر قرار گرفته و از خصوصیات بارز آن رطوبت و بارندگی زیاد است . و به طور کلی این استان دارای آب و هوای معتدل و مرطوب میباشد .از طرفی وجود حصار بلند البرز در جنوب این ناحیه ، مانع از خروج رطوبت و بخار ناشی از دریا میگردد. استان مازندران شامل دو قسمت کوهستانی و جلگه ای است. در هرکدام از این دو ناحیه در اجزای تشکیل دهندهمعماری تفاوت هایی دیده میشود .رطوبت و بارندگی زیاد عامل اصلی شکل گیری معماری و شهرسازی این ناحیه میباشد. بافت شهری و روستایی به صورت باز است و جهت استفاده از حداکثر تهویه و کوران و جلوگیری از راکدماندن رطوبت ، اجزای تشکیل دهنده محیط مسکونی به صورت پراکنده در محوطه استقرار می یابند .در این منطقه روند گسترش بنا بر اساس اولویت های اقلیمی و به ترتیب از سمت جنوب ، شرق ، غرب و سپسدر ارتفاع می باشد. مجموعه این عوامل در کنارعامل برون گرایی، سبب ایجاد معماری منحصر به فردی شده کهمیتوان اقلیم را علت اصلی شکل گیری آن دانست. به طور کلی برون گرایی به همراه بام شیبدار ویژگی خاص معماری این منطقه میباشد . در این معماری مرز مشخصی بین درون و بیرون وجود ندارد و فضاهای نیمه باز و لایه های شفاف خانه ، فضایدرون و بیرون را با هم ترکیب می نماید. شفافیت و نیمه باز بودن لایه های بیرونی بنا، سبب تاثیر اوضاع جوی همچون آفتاب و باد و باران و ...و نیز تابستان و زمستان بر زندگی ساکنان و پیوند هرچه بیشتر آنان با طبیعتپیرامون میگردد . در تحقیق حاضر ، با توضیحاتی که درباره ویژگی های معماری بناهای مسکونی استان مازندران ) روستای میرکلا(داده می شود ، سعی بر آن است که تصویری کلی از معماری میر کلا ارایه گردد. معماری ای که در اثر شرایط اقلیمی خاص منطقه شکل گرفته و بیانگر نوعی متفاوت از طراحی اقلیمی است. در این مجال به شرح اصول و الگوی معماری بناهای مسکونی میرکلا پرداخته میشود. برای رسیدن به این منظور از مطالعات کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است

کلیدواژه ها:

اقلیم مازندران ، معماری بومی مازندران ، اصول معماری سنتی مازندران ، معماری همساز با اقلیم