مهندسی تخریب ساختمانهای فرسوده شهری در ایران

کارگاههای عمرانی و ساختمانی یکی از پرخطرترین فضاهای کاری بوده که از دیدگاه تنوع خطرات موجود و با توجه به روال کاری در آن، مرگ و میر در کارگاههای ساختمانی با فاصله زیادی در صدر علل فهرست مرگ و میرهای شغلی جاگرفته است. ایمنی به عنوان یک مفهوم و روش مقابله با خطرات در راستای حفظ جان انسانها و جلوگیری از خسارات و صدمات از آغاز پیدایش در حال تغییر بوده است. تخریب ساختمانها بعنوان اولین مرحله از ساخت و ساز اثرات متعددی برمحیط شهری و شهروندان میگذارد، از این رو از اهمیت فراوانی برخوردار است. تخریب ساختمان میتواند باعث آسیب بهافراد و داراییهای عمومی و خصوصی شود و سلامت افراد مرتبط با پروژه را به مخاطره بیندازد و به محیط پیرامونی و همسایگان آسیب برساند. با نگاهی به آمارحوادث رخداده در تخریب ناایمن ساختمانها و عدم وجود آیین نامه ایمنی تخریبساختمانها در کشور، در آینده با تخریب ساختمانهای چندین طبقه روبرو خواهیم بود و طبیعتا با خطرات و حوادث بیشتری بوده، لذا شناخت مخاطرات موجود در عملیات تخریب )تمهیدات لازم جهت پیشگیری و یا کاهش خطرات( امریبسیار مهم و حیاتی است. مساله قابل تامل این است که حوادث مذکور در تخریب ساختمانهای یک یا چند طبقه، بروزنموده اند و درآینده نه چندان دور، عمر مفید ساختمانهای با تعداد طبقات بیشتر رو به پایان بوده، که در صورت عدم آمادگی، چاره اندیشی و پیش بینی تمهیدات لازم در این زمینه، صنعت ساختمان با چالشی اساسی روبرو خواهد شد. اینمقاله سعی دارد با معرفی مهندسی تخریب بعنوان بخش تخصصی مهندسی عمران در کشورهای پیشرفته، اصول تخریب و گودبرداری )معیارهای فنی- اقتصادی(، بحث ایمنی و مدیریت ریسک، حقوق مهندسی و مسیولیت مدنی و کیفری مهندسان را مورد بررسی قرار دهد.

کلیدواژه ها:

تخریب ، حقوق مهندسی ، ریسک ، ایمنی ، هزینه