نقش فضای باز و فضای سبز در افزایش تعاملات اجتماعی ساکنین مجتمعهای مسکونی

افزایش شهرنشینی و رشد روزافزون جمعیت شهرها و از سوی دیگر کمبود زمینهای موجود در مناطق پر رونق ودسترسی مطلوب به شریانهای اصلی شهری عامل اساسی در جهت گسترش ساخت و ساز مجتمعهای مسکونی میباشد.از سوی دیگر آپارتماننشینی و زندگی در فضاهای بسته و کوچک آپارتمانی نیاز به دسترسی به فضاهای باز را به عنوان عرصهای برای گذران اوقات فراغت و تعاملات اجتماعی ساکنین ضروری میسازد.با توجه به ویژگی اجتماعی بودن انسان و نیازهای اجتماعی انسان در برقراری ارتباط و تعامل با دیگران، فضاهای باز مجتمعهای مسکونی می توانند شرایطی مطلوب برای ارتباط ساکنین با یکدیگر و انجام فعالیتهای گروهی فراهم آورند.این امر به ویژه در رشد شخصیت کودکان در بازی با همسالان بسیار موثر است. این فضاها در صورت طراحی مناسب و دارا بودن شرایط لازم کالبدی و معنایی قادر خواهند بود جایگزین مناسبی برای میادین و فضاهای جمعی محلات سنتی گردیده و نقش مثبتی در شکلگیری هویت و شخصیت ساکنین محله ایفا نمایند. در این مقاله با استفاده روش مطالعهکتابخانهای و با ارایه تعریفی جامع از فضاهای باز و فضای سبز مجتمعهای مسکونی و بررسی اهمیت این فضاها در تعاملات اجتماعی ساکنین و تاثیرات مثبت این امر، به بیان ویژگیهای مورد انتظار در طراحی چنین فضاهایی پرداخته میشود. در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و شیوهی تحقیق مرور متون و منابع استفاده گردیدهاست.

کلیدواژه ها:

فضای باز ، فضای سبز ، مجتمع مسکونی ، تعاملات اجتماعی ، رضایت ساکنین