تاملی بر همساختی موسیقی و معماری

موسیقی و معماری، هر دو از مجموعهی هنرهای هفتگانه هستند. تاملی در نظریهها پیرامون رابطهی محتمل میان این دو هنر، حاکی از وجود یک جوهرهی مشترک میان آنها است که میتوان آن را به همساختی میان این دو هنر، تعبیر کرد. در این راستا، پژوهش حاضر به دنبال یافتن ری شههای م شترک محتمل، میان معماری و مو سیقی ا ست. معماری، هنری ا ست که ماهیتی عینی دارد. حال آنکه مو سیقی، ماهیتی ذهنی و انتزاعی داشته و لذا، بازیابی این جوهرهی مشترک و همساختی میان این دو، پیچیدگیهای زیادی به همراه دارد. پژوهشهای چندی تاکنون در این زمینه انجام شده است که عمدتا0 به هم ساختی شکلی این دو پرداختهاند. اما پژوهش حا ضر، در نظر دارد با نگاهی عمیقتر، پیوندی را معرفی کند که نقطهی بنیادین اشتراک این دو هنر باشند. مرور پیشینهی پژوهشهای انجام شده، نشانمیدهد که تحلیل این هنرها از منظر زیبایی شناختی، محتملا0 میتواند راهکار مناسبی برای نزدیک شدن به مقصود باشد و لذا در این پژوهش، مورد تمرکز قرار گرفته است. هدف این پژوهش، نزدیک شدن به پاسخ این پرسشهاست که ویژگیهای مشترک میان موسیقی و معماری کدام ا ست کدامیک از وجوه معماری، با مو سیقی هم ساختی بی شتری دارد کدامیک از مح صولات این دو هنر، میتوانند معادل یکدیگر ارزیابی شوند به همین منظور، ابتدا عناصر اصلی موسیقی و معماری، شناسایی شده است. سپس، تلاش شده است تا ویژگیهای متناظر هریک از این هنر ها، از طریق تحلیل عنا صر ا صلی این دو هنر، طی یک فرآیند تحلیل و ا ستنتاج منطقی، ا ستخراج و تبیین شود. یافتهها، نشان داد برخی ویژگیها در هنر موسیقی، از جمله فرم، دارای مفاهیم متناظری در وجوه گوناگون معماری، از جمله فرم و فضا ه ستند. از جمله، میتوان به مواردی همچون نظم ریا ضی و برخی عنا صر م شترک مثل ریتم، اوج، سل سله مراتب، تکرار، تعادل و نظایر آن اشاره کرد. وجود این روابط و اشتراکات، مبین وجود همساختی موسیقی و معماری بوده و میتواند زمینههای برای تجلی این همساختی در بناها فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

همساختی معماری و موسیقی ، موسیقی و معماری ، ریتم