تحلیلی بر نقش پیاده راه ها در ارتقاء کیفیت محیط شهری (نمونه موردی : شهر بابل)

شهرها به مثابه موجودات زنده ای هستند که حیات می یابند ، رشد می کنند و به بلوغ می رسند و برای ادامه زندگی به سرزندگی و نشاط نیازمندند. خیابان شهری به دلیل ویژگی های خود در ایجاد تعاملات اجتماعی و به عنوان پهنه ای چند عملکردی که دامنه گسترده ای از فعالیتها را در برمیگیرد از اهمیت ویژه ای برخوردار است. جهت رسیدن به شهری شاد و سرزنده نیازمند شناخت شاخص های تاثیرگذار بر افزایش کیفیت فضای شهری بخصوص خیابان های شهری و مسیرهای عابر پیاده هستیم.هدف از پژوهش بررسی مسیر عابر پیاده شهر بابل از نظر برخورداری از شاخص های ارتقاء کیفیت فضایی شهری به منظور دستیابی به شهر شاد است. روش این پژوهش توصیفی- پیمایشی می باشد و داده های آن از طریق منابع( کتابخانه ای و میدانی پرسشنامه) جمع آوری گردیده است. جامعه آماری تحقیق، شامل کلیه عابران پیاده در مسیر عابرپیاده مورد مطالعه می باشد. تعداد نمونه بر اساس فرمول کوکران، 300 نفر برآورد گردید که به روش تصادفی ساده از میان عابران پیاده انتخاب گردید. نتایج تحقیق نشان می دهد که مسیرهای عابر پیاده مورد مطالعه سطح مناسبی از کیفیت فضایی را دارا می باشند. شاخص زیست محیطی با میانگین 3/29 ، پایین ترین میزان رضایت مندی و دیگر شاخصها به ترتیب زیبایی شناختی با میانگین 3/33 ، خدماتی – رفاهی با میانگین 3/40 و اجتماعی – فرهنگی با میانگین 3/59 ، از کمترین تا بیشترین رضایتمندی از کیفیت فضایی مسیرهای عابر پیاده برخوردار بوده اند. همچنین با توجه به میزان همبستگی میان شاخص ها و کیفیت فضای شهری، شهر بابل تا حدودی به شهر شاد و سرزنده نزدیک می باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت فضای شهری ، مسیرهای عابر پیاده ، شهر شاد و سرزنده ، شهر بابل