بررسی تاثیر بازی های رایانه ای و ویدیویی بر پرورش اجتماعی و فرایند جامعه پذیری کودکان و نوجوانان

امروزه بازی های رایانه ای به عنوان یکی از جدیدترین دستاورد های فناوری ارتباطی از انواع پرطرفدار سرگرمی ها و وسایل گذارن اوقات فراغت به ویژه در نسل جوان محسوب می شوند. این بازی ها همچون دیگر رسانه ها محمل انتقال پیام به دو صورت صریح و ضمنی هستند. در تحقیق حاضر از نظریه های صاحب نظرانی چون پیاژه، کارل گروس، اریکسون، گانتر، نوواک، کلویل و نتایج تحقیقات انجام شده داخلی و خارجی، در زمینه بازی های رایانه ای بهره گرفته شده است. روش مورد استفاده در این تحقیق، روش توصیفی می باشد. به طور کلی از یافته های تحقیق حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که با وجود آسیب های بازی های رایانه ای ویدیویی و تاثیرات منفی - روانی، تربیتی، اجتماعی و جسمانی این رسانه بر کودکان و نوجوانان، این بازی ها دارای جنبه های ایجابی و مثبتی می باشد که می توان از آن ها در آموزش موضوعات مختلف نظیر مهارت های حرکتی، آموزش های درسی و دانشگاهی، ارایه خدمات مشاوره ای، آشنایی با عملکرد برخی نهاد ها و سازمان ها، افزایش خلاقیت، تقویت روابط اجتماعی و ... استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

بازی رایانه ای ، جامعه پذیری ، پرورش اجتماعی ، آموزش و بازی های رایانه ای ، نوجوان