بررسی تاثیر درمان نگهدارنده با متادون (MMT) در بهبود عملکرد شغلی افراد وابسته به مواد در مرکز درمان اعتیاد آفرینش در استان البزر

درمان نگهدانده با متادون یک رویکرد شناخته شده جهت درمان وابستگی به مواد اوپیوییدی و بخصوص کاهش آسیب است. یکی از چالش های عمده در درمان نکهدانده با متادون میزان تاثیر بر درمان است. داخلات دارویی می تواند به واسطه ایجاد تغییرات جسمانی، روانی و اجتماعی سهو بسزایی در بهبود عملکرد شغلی معتادان به مواد افیونی داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان نگهدانده با متادون (MMT) بر بهبود عملکرد شغلی زندگی در افراد وابسته به مواد در مرکز درمان اعتیاد آفرینش در استان البرز بود. این پژوهش به صورت شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون انجام شده است. آزمودنی های پژوهش شامل 30 نفر از معتادان به مواد افیونی استان البرز بود که به منظور ترک اعتیاد به مرکز ترک اعتیاد مراجعه کرده بودند. روش نمونه گیری قضاوتی بوده و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی استفاده شد. دارو یا همان متادون بنابر میزان و طریقه استعمال مواد مخدر به صورت خوراکی بر طبق پروتکل سازمان بهداشت توسط پژشک به مدت 6 ماه بر روی معتاد تجویز گردید، اجرا شد. پس از مدت 6 ماه از شروع درمان، میزان تغییر رفتار که در واقع همان میزان وابستگی به مواد می باشد، میزان عملکرد شغلی معتادان توسط پرسشنامه مذکور مورد سنجش دوباره قرار گرفت تا با مقایسه نمرات پیش آزمون و پس آزمون میزان اثربخشی این روش مورد ارزیابی قرار گرفت. با توجه یافته ها می توان گفت که مداخله اخیر در بهبود شغلی معتادان تحت درمان با متادون با توجه به نمرات کسب شده در پس آزمون در مدت زمان درمان اثر بخش بوده است.

کلیدواژه ها:

درمان نگهدارنده ، با متادون ، عملکرد شغلی ، معتاد به مواد افیونی