بررسی رابطه بین خوش بینی و بدبینی با بهزیستی ذهنی و اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان شهر رشت

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین خوش بینی و بدبینی با بهزیستی ذهنی و اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان پایه متوسطه شهر رشت در سال تحصیلی 95-1394 می باشند. به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تعداد 180 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش برای گردآوری داده ها از پرسشنامه خوش بینی و بدبینی شییر و کارور (1985)، مقیاس بهزیستی ذهنی توسط کییز و ماگیارمو (2003) و مقیاس اهمال کاری تحصیلی تاکمن (1991) استفاده شد. آزمون همبستگی کانونی برای تحلیل داده ها استفاده شد. در ضمن کلیه عملیات آماری با استفاده نرم افزار spss20 تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان دادند که بین دو مجموعه از متغیرها به طور معنی داری همبستگی کانونی وجود دارد (p<0/01) و متغیرهای پیش بین (خوش بینی و بدبینی) و متغیرهای ملاک (بهزیستی ذهنی و اهمال کاری تحصیلی) توانسته اند 15 درصد واریانس یکدیگر را تبیین کنند. براساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که خوش بینی و بدبینی از جمله عواملی است که بر بهزیستی ذهنی و اهمال کاری تحصیلی موثر باشد.