بررسی تاثیر ضوابط والگوهای بناها با تاثیر پذیری انرژی خورشیدی و تابش در ساختار شهری در سه اقلیم متفاوت

اهمیت تاثیر اقلیم بر معماری، انجام مطالعات و پژوهش های جامعی را در این زمینه ایجاب می کند. به ویژه در کشور ما که تنوع شرایط اقلیمی در آن کاملا مشهود است. انجام تحقیقات گسترده در این زمینه امری است که نمی شود از آن اجتناب کرد. بطورکلی،در این پژوهش که به صورت نظری انجام گردیده است، مباحث نظری مربوط به اقلیم و ساختمان، مورد بررسی قرارمی گیرد. معماری و اقلیم، پیوندشان بیشتر به رابطه نوزاد وآغوش می ماند، با وابستگی ای تکامل آفرین؛ الهام بخش والبته ، نه محیط زا. در این معنا، آغوش، خاک و اقلیم ، رابط حیات و سرزندگی و نبودشان نشانه میرایی است . تجربیات معماری بومی در پهنه جهان وآروین های آن در معماری ایران زمین نیز ، خود گواه تاکیدی بر اندیشه ی فرم زایی ملاحظات اقلیمی در معماری است تا عاملی بر محدودیت آن یا اسارت معمار به میزان متفاوت و ترکیب گوناگون عوامل اقلیمی که خود ناشی از تفاوت موقعیت جغرافیای مناطق مختلف است، حوزه های اقلیمی متفاوتی در جهان پدید آورده که هریک ویژگی های خاصی دارد،که ما معماران موظف هستیم در طراحی هایمان این ضوابط را مد نظر قرار دهیم ،تا باعث کاهش مصرف منابعمان شویم. روش تحقیق ازنوع تحلیلی و کاربردی است ابزار تحقیق شامل مطالعات کتابخانه ای و نشریات و مجلات علمی مختلف می باشد این تحقیق ازبعدنظری به تجزیه و تحلیل و تبیین نظریه های بررسی تاثیر اقلیم در ساختار شهری و تاثیر پذیری تابش و انرژی خورشیدی به منظور برطرف نمودن کمبودها و نارسایی هایی که دربعضی از روش ها و الگوهایی که در رابطه با اقلیم متفاوت وجود دارد کمک می کند فرضیه های تحقیق شامل عدم درنظر گرفتن مسیله اقلیمی در بنا و مشکلات ساکنان این مناطق سبب اجرایی نشدن طرح های مرتبط با بهسازی و نوسازی ساختار برخی شهرهای در این مناطق مورد تحقیق در پژوهش حاضر قرار داده شده است وارایه راهکارهایی جهت ساماندهی اقلیمی آنها معرفی گردیده است.

کلیدواژه ها:

معتدل و مرطوب ، پایدار ، رطوبت ، معماری بومی ، انرژی خورشیدی