بررسی معماری سنتی مناطق روستایی و کارکردهای آن باتاکید بر نوع مصالح و طراحی ساختمان ( مطالعه موردی شهرستان ورزقان-روستای کرینگان )

در کشور ما مناطق اقلیمی متفاوت و شرایط آب و هوایی در فصول سال مختلف می باشد، معماری سنتی راه حل ها و شیوه هایی منطقی جهت فراهم نمودن شرایط آسایش انسان را ابدا ع نموده است . یکی از سمبل های معماری پایدار، معماری سنتی خانه های مسکونی و مورد استفاده در روستاهای ایران می باشد که به موضوع های اکولوژیکی کارآیی انرژی، هم به لحاظ پایین بودن قیمت اولیه و هم به لحاظ پایین بودن جاری و کارکردی بنا، پاسخگو بوده است. بیشترین مصالح مورد استفاده در معماری سنتی خانه های روستایی در شمالغرب کشور به دلیل سرد بودن هوا، بیشتر از خاک ، سنگ ، چوب و کاه می باشد، که در دیوارهای آن از آجرهای گلی که توسط خود روستاییان تهیه می شود ، استفاده نموده و در سقف آن از چوب و کاه و گل استفاده می شود. ضخامت دیوارها معمولا به بیش از یک متر می رسد که نقش مهمی در گرم نگه داشتن خانه در زمستان و خنک نگه داشتن آن در تابستان ایفا می کند، در بررسی بناهای سنتی و بومی ، استفاده از انرژی های تجدید پذیر همچون جریان هوا، نور ، حرارت آفتاب در ساخت و سازها مد نظر سازندگان بوده است. در این مقاله سعی می شود به بررسی تاثیر معماری سنتی مناطق روستایی با تاکید بر نوع مصالح و طراحی ساختمان ، در روستای کرینگان واقع در شهرستان ورزقان بحث و پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، مناطق روستایی ، روستای کرینگان