بررسی عوامل موثر بر پذیرش آموزش سیار توسط معلمان و دانشآموزان

آموزش سیار به عنوان یک تکنیک آموزشی، به هر نوع از یادگیری اشاره دارد که در داخل یا خارج از محیط یادگیری سنتی از طریق دستگاههای تلفن همراه اتفاق افتد. دستگاه تلفن همراه به یادگیرنده اجازه میدهد که در هر زمان و در هرمکان، حتی در زمان حرکت، یاد بگیرد. آموزش سیار به عنوان گام بعدی آموزش الکترونیکی و آموزش از راه دور در نظر گرفته میشود. از آنجا که شناخت عوامل تاثیرگذار بر پذیرش هر فناوری جدید، گام اول در پیادهسازی آن است، هدفاصلی پژوهش مطالعه دانشآموزان و معلمان برای بررسی عواملی که پذیرش آنها را تحت تاثیر قرار میدهد، میباشد. دراین راستا، مدل یکپارچه پذیرش و استفاده از فناوری، مبنای نظری این پژوهش قرار داده شد. این مدل شامل ویژگیهایسیستم و ویژگیهای کاربران بهمنظور پیشبینی پذیرش کاربر میباشد. برای تحلیل پاسخهای بهدست آمده از پرسشنامهاز نرمافزار SPSS نسخه 24 و برای برازش مدل و تحلیل دادهها در قالب مدلسازی معادلات ساختاری از نرمافزار AMOS نسخه 24 استفاده شده است. 101 دانشآموزان و 100 معلم از مدارس شهر اصفهان، نمونه آماری پژوهش راتشکیل داد. نتایج آزمون نشان داد که انتظار عملکرد، انتظار تلاش، نفوذ اجتماعی، شرایط تسهیل با قصد استفاده ازآموزش سیار توسط دانشآموزان رابطه معناداری دارند. انتظار تلاش بیشترین تاثیر و شرایط تسهیل کمترین تاثیر را برقصد استفاده آموزش سیار توسط دانشآموزان دارد. همچنین انتظار عملکرد، انتظار تلاش، نفوذ اجتماعی و شرایط تسهیل با قصد استفاده از آموزش سیار توسط معلمان رابطه معناداری دارد. انتظار عملکرد بیشترین تاثیر و نفوذ اجتماعی کمترین تاثیر را بر قصد استفاده آموزش سیار توسط معلمان دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش سیار ، آموزش الکترونیکی ، فناوری تلفن همراه ، نظریه یکپارچه پذیرش و استفاده از فناوری