بررسی نقش و عملکرد ایوان در خانه های سنتی اقلیم های مختلف ایران

ایوان که یکی از عناصر مهم معماری می باشد عبارت است از فضایی سرپوشیده و طاق بلندی که اصالت آن به روزگار مادها، هخامنشیان و پارت می رسد. در این مقاله به بازخوانی ایوان در معماری خانه های سنتی ایران و بررسی نقش آن به عنوان فضایی نیمه باز از نظر فرمی، مفهومی و عملکردی می پردازد. ایوان به عنوان فضایی از معماری خانه سنتی مطرح می شود که دارای غنای فرمی و مفهومی، عملکردی است و وجود آن در خانه در کنار فضاهای باز به تجربیات فضایی نابی منجر می شود. از این رهگذر به شناخت شیوه های ایوان به لحاظ معنایی و نمادشناسی پرداخته می شود و اهمیت این فضا به عنوان فضایی نیمه باز بصورت چند نمونه موردی تشریح و تحلیل می شود. در نتیجه با در نظر داشتن چشم انداز هویتی، مفهومی و عملکردی ایوان در ایران بیانگر این است که بهره گیری صحیح از این عناصر در معماری خانه ها به ارتقاء کیفیت ساختاری، فضایی معماری ایرانی منجر خواهد شد.

کلیدواژه ها:

ایوان ، خانه سنتی ، فضا ، فرم ، عملکرد