تبیین تحول مفهوم و اندیشه سنت به تجدد، در معماری تهران قدیم(گذری بر معماری دیروز به امروز)

یکی از هنرهایی که بیشترین ارتباط را با زندگی مردم دارد هنر معماریست. ما روزانه در فضایی که ساخته بشر است بسر برده و به انواع فعالیت ها می پردازیم. در جامعه سنتی ایران خانواده، از واحدهای بنیادین جامعه و اصل یکپارچگی خانواده است و به گونه ای طراحی می شدکه در آن به ارزش های بنیادی بیشتر توجه می گردید و مفهومش بسیار گسترده تراز مکان خصوصی محض بود. مبحث سنت و تجدد در ایران درآستانه ورود به جهان مدرن نوعی گذار معرفت شناختی و گفتمانی را تجربه کرده که مفصل بندی آن از یک سو حاصل اولین نگاه ها به غرب و اولین قرایت ها از مدرنیته و از جانب دیگر نتیجه جستجو برای یافتن آن واقعی (آنچه از مدرنیته غرب به ایران رسید)چیزی جز شیفتگی نبود. تجدد یک تمدن است که در سه بعد فرهنگی و رفتاری و نگرشی تبلور یافته حال آنکه سنت تعریفی همپای فرهنگ دارد. بیش از یک قرن است که هویت ملی ما ایرانیان در تلاطم میان سنت و تجدد فرو فتاده و مقصدش تا بحال معلوم نیست. اصولا فرهنگ جوامع از دو بخش بنیادی(غیرقابل تغییر) و بخش زمانی و مکانی که در طول سال در حال تحول است و این تحولات حول بخش بنیادی صورت می گیرد و چالش های مختص به خود را پدید آورده است. این پژوهش به دنبال یافتن پاسخی به رابطه بین این دو می باشد. روش تحقیق از نوع کیفی و از نوع توصیفی- تحلیلی وروش گردآوری اطلاعات از نوع اسنادی-کتابخانه ای است.

کلیدواژه ها:

تحول مفهوم و اندیشه ، سنت و تجدد ، تهران قدیم ، معماری ، دیروزتا امروز