ضرورت به کارگیری سیستم حمل و نقل ویژه نابینایان در فضاهای شهری (مطالعه موردی شهر سنندج)

هدف پژوهش حاضر، ضرورت به کارگیری سیستم حمل و نقل ویژه نابینایان در فضاهای شهری، شهر سنندج است. روش تحقیق از نوع همبستگی و به لحاظ هدف کاربردی بود که به شکل میدانی انجام شده است. جامعه آماری در این پژوهش نابینایان شهر سنندج می باشند. در پژوهش حاضر جامعه آماری به صورت تقریبی و با توجه در دسترس بودن 42 نفر و به صورت تصادفی انتخاب شدند. پژوهش از نظر روش شناسی، توصیفی از نوع همبستگی می باشد و بر اساس زمان جمع آوری داده ها، از نوع پژوهش های مقطعی می باشد. ابزار اصلی گردآوری داده ها در این پژوهش، پرسشنامه است. که با مراجعه حضوری 42 پرسشنامه توزیع، تکمیل و قابل بررسی بود. پایایی پرسشنامه ها به روش آلفای کرونباخ برای دو متغیر سیستم حمل و نقل و فضای شهری اشاره شده به ترتیب 0/68 و 0/78 محاسبه گردید. روایی آزمون نیز با استفاده از روش تحلیل اکتشافی تایید شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون آماری (ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شده است. داده های جمع آوری شده با نرم افزار 20SPSS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاکی از این است که بین سیستم های حمل و نقل ویژه نابینایان در فضاهای شهری رابطه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

مسیریابی ، نابینایان ، شهر سنندج ، سیستم ، حمل و نقل