ضرورت مناسب سازی فضای شهری برای معلولین نمونه موردی شهر تهران

امروزه مهمترین بحثی که در خصوص مناسب سازی فضاهای شهری برای اشخاص با معلولیت مطرح می باشد، برداشتن موانع در مسیرهای حرکتی و مناسب سازی برای این قشر می باشد. در بند 25 مصوبه سی و هفتمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ارتباط با حقوق افراد معلول چنین آمده است: اصل تساوی حقوق معلولین و افراد سالم حاکی از آن است که نیازهای کلیه افراد جامعه از اهمیت یکسانی برخوردار بوده و رفع این نیازهاست که می بایست اساس برنامه ریزی جوامع را تشکیل دهد. بنابراین، مناسب سازی فضاهای شهری برای افراد معلول و کم توان نه تنها از نظر حمل و نقل و جابجایی، بلکه از دیدگاه اجتماعی و بعد انسانی نیز حایز اهمیت می باشد. معیار مطلوب یک محل برای معلولان و جانبازان مناسب بودن فضای شهری اطراف با نیازهای حرکتی آنان و قابل استفاده بودن آن برای این افراد است . در این مقاله ابتد ا به شناخت معلولیت پرداخته و با ذکر مشکلات عمده آنان در فضای شهری سعی در ارایه راهکارهایی برای رفع مشکلات معلولین شده است. همچنین با نقد نگرش های سنتی به عرصه های عمومی فضای شهری و طرح رویکردهای نوین در این خصوص ، چالش های فراروی امکان استفاده گروه اجتماعی معلولین از این فضاها مورد ارزیابی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

معلولیت ، معلول ، فضای شهری ، مناسب سازی ، شهر تهران