طراحی مجتمع مسکونی اقشار کم درآمد با رویکرد بهینه سازی استانداردهای فضاهای مسکونی

دسترسی به امکانات و خدمات مسکن در بین طبقه های درآمدی پایین از زمینه های توانمند سازی و ایجاد شرایط مساعد رفاه اقتصادی و اجتماعی برای بهره مندی و افزایش توان استفاده از فرصتهای آموزشی، بهداشتی و مانند اینها در جهت رشد سرمایه انسانی است. یکی از علت های تشدید فقر، نبود دارایی ها از جمله مسکن و خدمات آن است که موجب عدم برخورداری از مواهب اجتماعی و اقتصادی دیگر مانند آموزش، بهداشت و مهارت مناسب است. مسکن علاوه بر دارایی اقتصادی، عاملی برای امنیت روانی، آرامش، ثبات رفاه خانوار و جامعه تلقی میشود و اثر ضربه ها و تکانه های پیش بینی نشده را در آسیب پذیری زندگی فردی و اجتماعی کاهش میدهد. بر این اساس یکی از سیاستهای مهم دولت برای کاهش فقر جامعه، فراهم کردن و تسهیل زمینه های دسترسی خانوارهای فقیر به مسکن و خدمات آن است. از موضوع های ضروری مهم در فرایند برنامه ریزی و تصمیم گیری برای دسترسی به مسکن و خدمات آن، ویژگیها و شرایط و محدودیتهای مسکن مورد اسافاده طبقه های درآمدی پایین جامعه است. این تحقیق، تلاشی است برای ارایه سطح زیربنای مورد استفاده هر عضو خانوار در طبقات درآمدی پایین بر اساس محاسبه از ارقام خام طرح آمارگیری حداقل سرانه های مورد نیاز خانوارهای شهری با درآمد پایین میباشد.

کلیدواژه ها:

مسکن ، مسکن اجتماعی ، اقشار کم درآمد ، استاندارد سازی