ارزیابی کیفیت محیط زندگی در سکونتگاه های غیررسمی از دیدگاه ساکنین مطالعه موردی: کلان شهر تبریز

مقاله حاضر با هدف بررسی متغیرهای موثر بر رضایت مندی ساکنین از کیفیت محیط زندگی در سکونتگاه های غیررسمی از دیدگاه ساکنین آن با نمونه موردی کلا شهر تبریز، به دنبال تبیین علمی تر و نگاه کارشناسانه تر بر عوامل کیفیت محیط می باشد. بر این اساس با توجه به مطالعه ادبیات نظری مربوط به کیفیت محیط، چارچوب مفهومی متشکل از عوامل شانزده گانه، برای بررسی تدوین و مبانی تحقیق و تحلیل قرار گرفته است. نوع پژوهش ، از نظر هدف کاربردی و توسعه ای، از لحاظ روش انجام تحقق، توصفی - تحلیلی می باشد. ویژگی های سن، جنس، سطح تحصیلات، رضایت اقتصادی و وضعیت تاهل به عنوان ویژگی های فردی و مستقل در این راستا شناسایی شده اند، تا تاثیر بر رضایتمندی از کیفیت محیط زندگی و هر یک از عوامل شانزده گانه آن به عنوان متغیرهای وابسته مورد تحلیل قرار گیرد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و با در نظر گرفتن فرضیه حداکثر ناهمگنی، برای محدوده مورد نظر 400 نفر محاسبه شد. به منظور تحلیل داده ها و در تکمیل تحلیل ها از روش های چند معیاره فازی و تحلیل خوشه ای بهره گرفته شد. در مجموع امتیاز نهایی سطح رضایت ساکنین سکونتگاه های غیررسمی از محیط سکونتی خود با استفاده از روش تحلیل خوشه ای در سه سطح (رضایت قابل قبول، رضایت متوسط و رضایت پایین) تشخیص داده شد. سطح اول شامل سه محله سطح دوم رضایت از محیط های ایجاد شده شهری، به عنوان رضایت متوسط شناسایی شده است که 4 محله در این گروه عضویت دارند. پایین ترین سطح رضایت شهروندان از کیفیت محیط ایجاد شده، در دو شناسایی شده است که سطح رضایت پایین تر از حد متوسط را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

کیفیت محیط زندگی ، رضایتمندی ، سکونتگاه غیررسمی ، روا دلفی فازی ، تبریز