رویکرد اکولوژی منظر شهری در برنامه های ساختاری – راهبردی طرح جامع جدید شهر تهران

منظر شهری مجموعه ای از عوامل طبیعی و مصنوع است که تحت تاثیر ویژگی های خاص طبیعی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی آن شهر خاص شکل گرفته است. در بررسی شهر و منظر شهری با دیدگاه اکولوژی، باید همواره نگاهی منطقه ای و فراتر از محدوده های کوچک درون شهر داشت. اکولوژی منظر می تواند به نقش فعال مردم جهت پاسخ به نیاز رو به ر شد ارتباط مستقیم انسان با زمین پاسخ دهد. مدیران شهری به طور مستقل در تخصیص منابع کمیاب و توزیع امکانات شهری نقش عمده ای دارند. در پروژه های توسعه شهری، بهبود فرایند شهرنشینی، ترمیم محیط زیست شهری، سامانمند کردن اقتصاد شهری و تقویت جنبه های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی زندگی شهری هدف پروژه می باشد. منظر شهری بعلت تاثیر مستقیم آن در زیست انسانی از سوی دانش های مختلف مورد توجه می باشد. تاکنون بهره گیری از رویکردهای اکولوژیکی در طرح های توسعه شهری کشور، کمتر مورد توجه قرار گرفته ا ست. در این مقاله سعی بر آن ا ست پس از ذکر نگرش ها و اصول اکولوژی منظر بعنوان نقطه عطف ارتباط پدیده های فیزیکی، زیستی و انسانی در ابعاد سه بعدی، نسبت به بررسی جایگاه این مهم در برنامه های راهبردی – ساختاری طرح جامع جدید شهر تهران پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

منظر شهری ، اکولوژی ، اکولوژی منظر ، فضای سبز و باز