معماری یک بیمارستان

امروزه , در عصر تمدنها , زمانیکه تکنولوژی و صنعت در حال پیشرفت و تحول است , کمبودها و خلل های جبران ناپذیری در طراحی بیمارستانها مشاهده می شود . این مشکل از این واقعیت ناشی می شود که بیشترین مسایلی که معماران در طراحی یک بیمارستان با آن مواجه هستند, تعریف شده و منسجم است . معمار آنقدر با بسیاری از احتیاجات عملکردی و فضایی مواجه است که دیگر وقت و نیرویی را برای کشف عوامل موثر بر بهبودی بیماران و بالارفتن کیفیت فضایی بیمارستان صرف نمی کند . اما همیشه علی رغم تمام اجبارها , همواره آنقدر آزادی باقی می ماند که شخصیت کسی که خالق ساختمان بوده است , خود را نشان دهد و مخلوق او می تواند علی رغم تمام اجبارهای فنی یک اثر حقیقی و اصیل هنری باشد . بیمارستان مکان نا مانوس و غریبی است که بیمار نگران از سلامتی خود به آن پا می گذارد و با تصویر متناقضی با محیط خانواده اش مواجه می شود . نظام حاکم , رنگ آمیزی, دکوراسیون بیمارستان و روابط قرار دادی ، سکوت و سر و صدای های موقتی موجب می شود فرد احساس صمیمیت و الفت موجود در خانه را در محیط بیمارستان نیابد. بیمار به هنگام بستری شدن از هر آنچه مورد علاقه اش است دور می ماند و این دوری او را نگران می کند. بیمار مانند هر انسان دیگری نیازهای حیاتی دارد او به علت بیماری نمی تواند با تغییر محیط, نیازهایش را تامین کند, لذا به عنوان یک طراح باید به این نیازها آگاهی پیدا کنیم و با شناسایی موقعیت ها و امکانات که سبب ارضای این نیازها می شود محیط بیمارستان را به محیطی دلپذیر برای بیمار تبدیل کنیم. این نیازها , شامل هدایت و راهنمایی ، آگاهی از روند درمان ، مراقبت های پرستاری , خلوت , خانواده , اجتماع و نیاز به زیبایی می باشند . می توان گفت شناخت نیازهای بیمار, چهار چوب مفیدی را برای طراحی به ما ارایه می دهد. این تحقیق با تکیه بر روش توصیفی و مطالعه کتابخانه ای انجام گرفته است.

کلیدواژه ها:

بیمارستان ، بیمار ، نیاز بیمار ، درمان بیمار