تاثیر نانوتکنولوژی در معماری پایدار با تاکید بر مصالح ساختمان

یکی از راهبردهای اساسی توسعه پایدار، استفاده از مصالح نانو در ساخت و سازها می باشد. محصولات نانو تکنولوژی با ویژیگی حفاظت محیط زیست و آب و هوا از طریق صرفه جویی در مواد اولیه، انرژی و آب، همچنین با کاهش گازهای گلخانهای و زباله های خطرناک به عنوان یکی از راهبردهای اساسی و مفاهیم کلیدی قرن 21 تلقی میشود. استفاده از هر مصالحی دارای مزایا و معایبی می باشد،و کارایی آنها در بناهای مختلف دارای انتخابهای متفاوتی است.ولی انتخاب مصالحی که از لحاظ صرفه اقتصادی و بهینه بیشتر،کیفیت برتر را دارا باشد،ضروری و الزامی است. نیاز گسترده و روزافزون جامعه به ساختمان و مسکن،ضرورت استفاده از مصالح ساختمانی مناسب و فناوری های نوین صنعت ساختمان به منظور افزایش سرعت ساخت،سبک سازی،زیباسازی،افزایش طول عمر و نیز مقاوم نمودن ساختمانها در برابر زلزله را بیش از پیش برجسته می سازد.رفع مواردی نظیر زمان طولانی اجرا،عمر مفید کم،هزینه زیاد اجرایی ساختمان ها در بخش مسکن، نیازمند ارایه راهکارهایی به منظور استفاده کاربردی از تکنولوژی و فناوری های نوین،مصالح ساختمانی جدید،جهت کاهش وزن،کاهش زمان ساخت،دوام بیشتر،ملاحظات معماری و نهایتا کاهش هزینه اجرایی می باشد.این اقدامات در دراز مدت موجب بهینه سازی ساخت،افزایش تولید مسکن،شرایط اجرایی مطلوب و رسیدن به توسعه پایدار می گردد. برای رسیدن به چنین تحولاتی در مصالح ساخت وارد کردن خواص نانو در انواع مصالح ساختمنی می باشد.نانو نسل جدیدی از تکنولوژی است که موجب راحتی و صرفه اقتصادی بهتر می باشد.وارد شدن نانو در عرصه ساختمان و معماری دارای مزایای بیشتری نسبت به معایب آن هم از لحاظ هزینه و هم از لحاظ کیفیت و کارایی می باشد. هدف کلی از این مقاله شناساندن این نانو موادهای پر ارزش در عرصه معماری و ساختمان سازی برای رسیدن به آسایش بشریت می باشد.. روش تحقیق مقاله حاضر توصیفی تحلیلی و نوع تحقیق کاربردی و – توسعه می باشد و از ابزار مطالعات اسنادی و کتابخانه ای در جمع آوری اطلاعات استفاده شده هست

کلیدواژه ها:

فناوری های نوین ، نانو تکنولوژی ، بهینه سازی ، توسعه پایدار ، مصالح ساخت