تحلیل زیبایی شناسانه فضای شهری نمونه موردی تقاطع احمد آباد تا میدان تقی آباد مشهد

ادراک زیبایی یکی از نیاز های انسانی است که شهروند در فضای شهری طالب آن است. درک زیبا شناسی از محیط شهری اساسا بصری و وابسته به زیبایی است. در شهر های در حال رشد که اجزای آن به طور مداوم افزوده می شوند، شکل شهر با مسایلی جدید در مورد داخل شدن این واحد ها در نظام بزرگ تر شهری روبرو شده و در زیبایی شهر و در ساخت شهر که ترکیبی از مولفه های طبیعی و مصنوعی می باشد خلل ایجاد می کند. لذا با تحلیل معیار هایی زیباشناسی تلاش بر این است که در شهر توجه به نیاز زیبایی شهروندان تامین شود. از طرفی انسان از یکنواختی محیط، احساس رکود و افسردگی می نماید و طالب حضور در محیطی است که از تماشای آثار آن لذت ببرد. چرا که فرد در فعالیت های روزانه خود در قسمت های عمومی فضای شهری حضور یافته و انتظار فرم و ظاهری با معیارهای زیبایی را دارد و همچنین مرتب آن را تجربه می کند. پژوهش حاضر بر آن است تا با روش تحلیلی و برداشت میدانی قسمتی از فضای شهری را با توجه به معیار های زیبایی شناسانه مورد بررسی قرار دهد تا در نهایت ضمن سنجش محیط از دید تحلیل گرایانه زیبایی شناسی به نقاط قوت و ضعف موجود در محدوده دست یافته و گامی را در جهت ارتقاء محیط در آینده بردارد.

کلیدواژه ها:

زیبایی شناسی ، فضای شهری ، شهر