بررسی تاثیر مقاومت چسبندگی ملات بنایی بر شاخص خرابی Park-Ang میانقاب بنایی

در بیشتر ساختمان ها، بین قاب ها را با دیوارهای میانقاب بنایی پر می کنند که نقش زیادی در عملکرد کلی سازه دارند، اما به علت مشکلات محاسباتی در طراحی های معمول در نظر گرفته نمی شوند و بدلیل پیچیده بودن مساله و عدم وجود مدل منطقی، اغلب درتحلیل سازه های ساختمانی از نقش آن ها صرف نظر می شود، یکی از این پارامترهایی که در طراحی این اعضا موثر است مقاومت چسبندگی ملات بنایی می باشد،در این تحقیق، برای بررسی رفتار اعضای سازه بنایی ابتدا یک نمونه آزمایشگاهی با استفاده از نرم افزار Abaqus مدلسازی و نتایج با هم مقایسه می شوند، پس از تایید صحت نوع روش، با متغیر قرار دادن پارامتر فوق الذکر در یک میانقاب بنایی یک طبقه یک دهانه و با مدلسازی به روش اجزا محدود در نرم افزار Abaqus و همچنین تحلیل دینامیکی غیرخطی، اثر تغییر این پارامتر بر معتبرترین شاخص خرابی شاخص Park-Ang مشخص می شود. نتایج نشان می دهد که به طور کلی با افزایش مقاومت چسبندگی ملات بنایی پس از فراز و فرودهای فراوان مقدار شاخص خرابی نیز افزایش یافته است.