الگوهای معماری بومی

معماری بومی انگونه از معماری است که درون جوامع رشد می کند وطی زمان خود را با شرایط اجتماعی و اقلیمی سازگار می سازد و بهمعماری مردم و توسط مردم تبدیل می شود . یکی از شاخصه هایاصلی معماری که مشارکت مردم در ساخت اینگونه معماری، قابلملاحظه است وهمچنین توجه به ارزش ها وهمسازی آن با طبعطبیعت است. استفاده از امکانات محیطی وهماهنگ با طبیعت و بهکار گیری فنون محلی و استفاده از مصالح بوم آورد در معماری بومینمایان است. درس ها ونکته های فراوانی را می توان از معماریآموخت پیش از آنکه آنرا تبدیل به هنر حرفه ای و ویژه افرادمتخصص گردانیم . معماران و خالقان آثار بومی سازندگان بی سوادهستند که در زمان ومکان ویژه استعداد قابل تحسینی را در انطباقساختمان در طبیعت پیرامون از خود نشان داده اند و تنوع آب وهوایی را پاس داشته اند و رابطه میان محیط طبیعی را حفظ کرده اند.به نظر می رسد که رابطه میان محیط زیست و محیط طبیعیانسان کلید اصلی درک معماری بومی محسوب می شود . معماریبومی جوابگوی نیازهای یک جامعه در ارتباط با عوامل طبیعی و یاخواسته های معنوی انسانهاست ، زیرا مشارکت آنان در تدبیر و دراجرا زاده می شود و از زندگی روز مره آنها الهام می گیرد و به همیندلیل خصیصه بدیهه ساز بودن را حفظ می کند .

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، طبیعت ، مصالح بوم آورد