تحلیل فضایی ، کالبدی معماری بومی روستا و نقش آن در توسعه گردشگری روستایی (نمونه موردی روستای هزاوه شهرستان اراک)

معماری بومی روستاهای کشور، نماینده تفکر، عقاید و نظرهای دوره ی خاص خود است که بهترین و خالص ترین نمود تعلق انسان به محیط طبیعی و عینیت یافتن سازگاری کالبد با محیط است. معماری بی نظیری که ضمن داشتن ویژگی های نحصر بفرد مانند زیبایی، هم نشینی با طبیعت و برخورداری از چشم اندازهای بکر، نشان دهنده ذوق و سلیقه ایرانی است که می تواند از جمله مهمترین عوامل در جذب گردشگران محسوب شود. بنابراین می توان گفت توسعه گردشگری در روستاها به معنای بالفعل کردن ارزش ها و جاذبه های کالبدی و فضایی معماری و بافت روستا و معرفی آن به گردشگر است. لذا هدف از این پژوهش، تحلیل فضایی-کالبدی معماری بومی روستای هزاوه ی اراک و بررسی نقش آن در توسعه گردشگری است. سوال اصلی این است که چطور معماری بومی روستایی، توانسته در جذب گردشگر موثر باشد و ساختارها و کارکردهای عناصر معماری بومی روستای هزاوه چگونه در جذب گردشگر موفق بوده است روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی و به صورت مطالعات اسنادی-کتابخانه ای و میدانی انجام شده است. که براساس نتایج بدست آمده از مطالعات، معماری روستای هزاوه با داشتن بافت پیچیده و ارگانیک، با خانه های سنگی و گلی که به صورت پلکانی بر دامنه شیب کوه ها قرار گرفته است و وجود محلات مختلف که در بین باغات انگور احاطه شده اند، نقش مهمی در جذب گردشگر و تبدیل شدن این روستا به یکی از روستاهای هدف گردشگری استان داشته است. این پژوهش می کوشد با رویکردی جانبدارانه از شناخت و بهسازی معماری بومی روستایی، ضرورت بررسی و تحلیل عناصر و شاخص های آن را در توسعه گردشگری روستایی بیان نماید .

کلیدواژه ها:

معماری بومی روستایی ، تحلیل فضایی-کالبدی ، توسعه گردشگری روستایی ، روستای هزاوه ی اراک